Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At multis se probavit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

Si longus, levis dictata sunt. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ubi ut eam caperet aut quando? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Num quid tale Democritus?

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quae contraria sunt his, malane? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Bork: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Bork: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Nulla erit controversia.: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Ut pulsi recurrant?: Hoc non est positum in nostra actione.

Quasi enim emendum eis sit, quod addant ad virtutem, primum
vilissimas res addunt, dein singulas potius, quam omnia,
quae prima natura approbavisset, ea cum honestate
coniungerent.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum
vidit, deinde hoc quoque alienum;

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Polycratem Samium felicem appellabant.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.