Erit enim mecum, si tecum erit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Pauca mutat vel plura sane; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Duo Reges: constructio interrete.

Praeclare hoc quidem.: Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Scaevolam M.: Hunc vos beatum;
Bork: Nulla erit controversia.
Bork: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Bonum patria: miserum exilium.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Prioris generis est docilitas, memoria; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid iudicant sensus? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Nam quid possumus facere melius?

Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit
re, neque tamen dividit verbis.

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus
et acutis auditis de sententia decedere?

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.