Magna laus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed ad bona praeterita redeamus.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Venit ad extremum;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Dat enim intervalla et relaxat. Scrupulum, inquam, abeunti; Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Ut iam liceat una comprehensione omnia complecti non dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui idque habere propositum quasi finem et extremum, se ut custodiat quam in optimo sui generis statu;

Bork: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Bork: Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Bork: Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Qui convenit?: Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
An nisi populari fama?: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam
possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent,
sapientiam consequi.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea
translatum ad philosophos nostros esset.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Perge porro;

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Verum hoc idem saepe faciamus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;