Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Duo Reges: constructio interrete.

Haeret in salebra.: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Verum esto;: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Peccata paria.: Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Age sane, inquam.: In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Peccata paria.: Immo alio genere;
Quid vero?: Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Quem quidem locum comit multa venustate et omni sale idem
Lucilius, apud quem praeclare Scaevola: Graecum te, Albuci,
quam Romanum atque Sabinum, municipem Ponti, Tritani,
centurionum, praeclarorum hominum ac primorum signiferumque,
maluisti dici.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus
hominis?

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Bonum valitudo: miser morbus.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Bonum patria: miserum exilium.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid, quod res alia tota est? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Ne seges quidem igitur spicis uberibus et crebris, si avenam uspiam videris, nec mercatura quaestuosa, si in maximis lucris paulum aliquid damni contraxerit.