An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Duo Reges: constructio interrete. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Itaque ab his ordiamur. Facillimum id quidem est, inquam.

Sed videbimus.: Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Explanetur igitur.: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Nos commodius agimus.: Bork
Bork: Ita prorsus, inquam;
Bork: Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Restatis igitur vos; Eam stabilem appellas. Sed fortuna fortis; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Hic ambiguo ludimur. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Nec tamen argumentum hoc Epicurus a parvis petivit aut etiam a bestiis, quae putat esse specula naturae, ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil dolendi.

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem
philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum
quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba
corrigi.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse
vivi;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;