Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne quam sit magna dissensio? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Magna laus. Quae cum essent dicta, discessimus. Quid de Pythagora? Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem
mihi videri potest.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici
beatam vitam perfectione virtutis;

ALIO MODO.: Laboro autem non sine causa;
Idemne, quod iucunde?: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Summus dolor plures dies manere non potest?

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?