Cur post Tarentum ad Archytam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed ad bona praeterita redeamus. Duo Reges: constructio interrete. Zenonem roges; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Idem adhuc;: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
An eiusdem modi?: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Qui convenit?: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Bork: Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Bork Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Ut enim nos ex annalium monimentis testes excitamus eos, quorum omnis vita consumpta est in laboribus gloriosis, qui voluptatis nomen audire non possent, sic in vestris disputationibus historia muta est.

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures,
aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine
corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam
appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo,
vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;