Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Namque ii horum posteri meliores illi quidem mea sententia quam reliquarum philosophi disciplinarum, sed ita degenerant, ut ipsi ex se nati esse videantur.

Nemo igitur esse beatus potest.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Equidem e Cn. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Non semper, inquam;

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes
omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia
peccata paria;

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad
consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Hos contra singulos dici est melius.

Bork: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Eam stabilem appellas.: Cyrenaici quidem non recusant;
Magna laus.: Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.