Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed fortuna fortis; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

1. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
2. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Sumenda potius quam expetenda.

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Sed fortuna fortis;

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta
sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta
officia morientis?

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc
philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent
sententiae.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Deinde dolorem quem maximum? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Hoc igitur quaerentes omnes, et ii, qui quodcumque in mentem veniat aut quodcumque occurrat se sequi dicent, et vos ad naturam revertemini.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Duo Reges: constructio interrete. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

• Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
• Quae contraria sunt his, malane?
• Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
• Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
• Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
• Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.