Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Scrupulum, inquam, abeunti; Ille incendat? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Nos commodius agimus. Peccata paria.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur,
quanta confusio?

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Bork: Quod equidem non reprehendo;
Stoici scilicet.: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Bork: Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
At certe gravius.: Nos vero, inquit ille;
Bork: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Optime, inquam.: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;